Czy w XXI wieku jest jeszcze miejsce na przymusowe sterylizacje, czyli nieodwracalny proces ubezpłodnienia kobiety bez jej pełnej zgody a także wiedzy, jakie niesie on ze sobą skutki? Przypadek Namibii pokazuje, że niestety tak.
Sterylizacja jako tzw. środek trwałej antykoncepcji była stosowana w niektórych krajach świata wobec kobiet, których status społeczny był bardzo niski. Decydenci w Chile, Republice Dominikany, Meksyku, Namibii, RPA i Wenezueli uznawali, że niektóre obywatelki są zbyt biedne lub słabo wykształcone, by móc samodzielnie zadbać o swoje „zdrowie seksualne i reprodukcyjne”. Zabiegi histerektomii lub zablokowania i przecięcia jajowodów wykonywano na niczego nieświadomych pacjentkach, mówiąc im, że „muszą go przejść”. Jednocześnie nie tłumaczono im, że oznacza on de facto bezpłodność oraz że nie muszą się na niego godzić.
W 2012 roku trzy kobiety, które zostały poddane sterylizacji bez swojej zgody, pozwały rząd Namibii za naruszenie konstytucji. Wydarzenia miały miejsce w latach 2005-2007 i dotyczą kobiet zarażonych wirusem HIV, które szukały pomocy w miejscowych klinikach w zakresie swojego „zdrowia reprodukcyjnego”. Sąd Najwyższy, mimo że ostatecznie stanął po stronie kobiet uznając sterylizację za niezgodną z prawem, równocześnie nie dopatrzył się w działaniu klinik dyskryminacji.
Przymusowa sterylizacja jest częściowo oparta na błędnych przekonaniach na temat sposobów przenoszenia wirusa HIV. Chociaż odpowiednie leki mogą zapobiec transmisji wirusa z matki na dziecko, przekonania lub brak edukacji osób pracujących w klinikach, doprowadza do sterylizacji kobiet-nosicielek wirusa HIV.
Według źródeł cytowanych w artykule Fiony Griffin z Uniwersytetu Columbia, kobiety zarażone wirusem HIV – m.in. w Ameryce Łacińskiej czy Afryce Południowej – są aż sześć razy bardziej narażone na przymusową sterylizację od tych, które nie mają postawionej takiej diagnozy.
Fiona Griffin zwraca uwagę, że w świetle tych faktów należy podjąć jeszcze bardziej intensywną pracę na poziomie międzynarodowym wywierającą odpowiedni nacisk na kraje, w których jest ciągle stosowana przymusowa sterylizacja. Przykład Namibii pokazuje, że trzy kobiety zostały pozbawione swoich praw, a ich nietykalność cielesna została brutalnie zlekceważona. W tym sensie właściwe i konieczne wydaje się uchwalanie takiego prawa, które będzie miało charakter odstraszający od podejmowania tego typu praktyk.