Konkurowanie w sporcie jest ważne zwłaszcza dla nastolatków, także tych, które identyfikują siebie jako osoby transpłciowe. Jednak te ostatnie, mogą mieć fizyczną i biologiczną przewagę nad swoimi rówieśnikami. W USA trwa na ten temat debata. W 18 stanach, uważanych za politycznie konserwatywne, uchwalono przepisy zakazujące transpłciowym uczniom i studentom udziału w konkurencjach sportowych zgodnie z ich tożsamością płciową.
Argumenty stron w debacie na temat transpłciowych sportowców na łamach Leaps.org zebrała Susan Kreimer.
Zwolennicy zakazów zwracają uwagę, że kobiety transpłciowe miałyby nieuczciwą przewagę biologiczną w sporcie szkolnym. Rodzice młodych sportsmenek wskazują, że wysiłek ich córek pójdzie na marne, bo nie będą mogły na równych zasadach rywalizować z ze swoimi transrówieśniczkami.
Narodowe Stowarzyszenie Sportów Akademickich (National Collegiate Athletic Association) próbowało uporządkować kontrowersje, wdrażając nową politykę. Wymaga ono od transpłciowych studentów uprawiających sporty kobiece udowodnienia, że przyjmowali oni leki obniżające poziom testosteronu przez co najmniej rok przed zawodami, a także wykazali, że ich poziom testosteronu jest wystarczająco niski.
Bradley Anawalt, endokrynolog z University of Washington School of Medicine, zwraca jednak uwagę, że niski poziom testosteronu to nie wszystko. Transseksualne kobiety mogą mieć przewagę nad pozostałymi zawodniczkami ze względu na większe: wzrost, siłę czy rozmiary dłoni lub stóp.
Myron Genel, były szef endokrynologii dziecięcej w Yale School of Medicine, wskazuje, że znaczenie może mieć etap rozwoju, na którym sportowcy zaczynają przyjmować blokery testosteronu. Jego zdaniem jeśli ma to miejsce na początku dojrzewania, to osoby transpłciowe nie będą miały wielkiej biologicznej przewagi.
Pośrednim pomysłem na rozwiązanie problemu może być umożliwienie młodzieży transpłciowej uprawiania sportu w sposób zgodny z jej tożsamością płciową do pewnego wieku i przed osiągnięciem elitarnego poziomu. Granicą miałby być 13-14 rok życia. Do tego momentu nie ma zarówno dużych różnic w wynikach sportowych chłopców i dziewcząt, a także na tym etapie finanse nie odgrywają istotnej roli w turniejach.
Kolejny element tej debaty dotyczy sportów, u których płeć nie ma wielkiego znaczenia dla konkurencji w zawodach. W tym kontekście wskazuje się m.in. na żeglarstwo, łucznictwo i strzelanie. Zwolennicy zakazu udziału osób transpłciowych w tych dyscyplinach musieliby wykazać, że mają one wyraźną przewagę.
Zwraca się także uwagę, że sama debata na temat przepisów antytranspłciowych ma negatywny wpływ na zdrowie psychiczne młodzieży, której ta sytuacja dotyczy. Według jednego z badań, wiele transpłciowych dziewcząt uprawiających sport, doświadczyło nękania i stygmatyzacji ze względu na swoją tożsamość płciową.
Komentarz: Specjaliści nie są zgodni co do tego, jak poziom testosteronu może wpływać na wyniki sportowe, dlatego Międzynarodowy Komitet Olimpijski sugeruje, że każda dyscyplina powinna ustalić własne zasady udziału w rywalizacji osób transpłciowych. Wydaje się, że nie trzeba być też specjalistą, żeby stwierdzić, że o płci i całym zespole charakterystycznych dla niej cech – także tych kluczowych dla wyników sportowych – nie decyduje tylko jeden hormon. Symptomatyczne jest także to, że przepisy zabraniające osobom transpłciowym współzawodnictwa w sporcie zgodnym z ich tożsamością płciową dotyczą generalnie kobiet transpłciowych. Praktycznie nie ma przykładów transpłciowych mężczyzn, aspirujących do konkurowania sportowego z biologicznymi mężczyznami, którzy w naturalny sposób mają większą beztłuszczową masę ciała, dysponują większą siłą i większą powierzchnię mięśniową, co ma oczywiste przełożenie na wyniki sportowe. Wszelkie zachowania dyskryminacyjne ze względu na tożsamość płciową są karygodne, ale konkurowanie biologicznych kobiet z transsportsmenkami wypacza szlachetną rywalizację sportową.