Właśnie mija osiemnaście lat, odkąd w Norwegii wprowadzono nowe prawo dotyczące sztucznego zapłodnienia. Zgodnie z nim, osiągającym w tym roku pełnoletność dzieciom dawców nasienia i komórek jajowych przysługuje prawo do poznania swoich biologicznych rodziców.
Jak wyjaśnia Ingvild Kjerkol, norweska Minister Zdrowia, młodzi dorośli będą mieli możliwość sprawdzenia tożsamości dawcy, lecz dane kontaktowe będą musieli zdobyć na własną rękę.
Choć Rada Biotechnologiczna rekomenduje informowanie ojców o podjętej próbie skontaktowania się z nimi przez potomka poczętego z jego materiału oddanego przed laty do banku nasienia, minister Kjerkol nie uważa tej procedury za konieczną. Jak tłumaczy, wszyscy dawcy od 2005 roku byli informowani o możliwych próbach kontaktu ze strony ewentualnego potomstwa.
Czy wejście w życie ustaleń sprzed osiemnastu lat oznacza, że młodzi Norwegowie poznają również swoje przyrodnie rodzeństwo, poczęte w klinikach in vitro? Tutaj sprawa jest już mniej jasna. – Prawo jeszcze nie otwarło drogi do tej procedury – twierdzi minister Kjerkol.
Według badań przeprowadzonych przez Linköping University i Karolinska University Hospital, szanse na to, że dzieci dawców materiału genetycznego stworzą związek i będą miały wspólne potomstwo, są zasadniczo niewielkie. Wszystko to jednak przy założeniu, że materiał jednego dawcy dał życie nie więcej niż dziesięciorgu osób.