„Wynajęcie matki zastępczej w Kolumbii jest równie łatwe, jak kupno używanego samochodu” – donosi hiszpańska gazeta El Pais. Choć kolumbijskie prawo wskazuje, że matką jest ta, która urodziła, to uzyskanie aktu urodzenia z danymi rodziców płacących za usługi surogatki ponoć nie stanowi żadnego problemu. Sytuacja kobiet wykorzystywanych w tym procederze nie jest w żaden sposób uregulowana prawnie.
Procedura sztucznego zapłodnienia z wynajęciem surogatki to w Kolumbii koszt około 65 tysięcy dolarów amerykańskich. Taka kwota powinna pokryć koszty prawne, podróż do tego kraju wraz z pobytem w hotelu, wreszcie – znalezienie odpowiedniej kandydatki i koszty medyczne związane z ciążą i porodem. Według danych zebranych przez El Pais, obywatelka Kolumbii donosząca ciążę bogatej pary z USA może liczyć na wynagrodzenie około 6 tysięcy dolarów amerykańskich. Jej sytuacja nie będzie jednak w żaden sposób uregulowana prawnie, a jej dane nie znajdą się w dokumentacji dotyczącej dziecka.
Autorzy artykułu piszą o istnieniu całego skorumpowanego systemu, w którego skład wchodzą prawnicy, notariusze i lekarze. Władze, jak dotąd, były bezradne wobec fałszowania dokumentów i braku rejestrów urodzeń z matek zastępczych. We wrześniu ubiegłego roku Trybunał Konstytucyjny Kolumbii wezwał do prawnego uregulowania tych kwestii w terminie sześciu miesięcy, jednak dotychczas nic w tej materii nie zostało zrobione. Beneficjentami istniejącego systemu niewątpliwie będą uprzywilejowane, bogate, zagraniczne pary. Trudno jednak mówić w tej sytuacji o poszanowaniu praw kobiet pełniących rolę surogatki (jak możemy się domyślać, będących w gorszej sytuacji społeczno-ekonomicznej niż klienci tzw. klinik leczenia niepłodności) czy też nowonarodzonych dzieci (sfałszowane świadectwa urodzenia z pewnością nie gwarantują prawa do poznania swojej tożsamości i pochodzenia, nawet jeśli dawcami gamet faktycznie była para korzystająca z usług surogatki).